Met ongeveer negenhonderd miljoen dollar was Star Wars Episode 3: Revenge of the Sith de grote kaskraker van 2005, en met zijn gigantische mediahype, kon men er eigenlijk ook moeilijk om heen. En geen van de zes films had, zoals Lucas zelf vaak genoeg heeft toegegeven, überhaupt gewerkt zonder de prachtige muziek van John Williams. De muziek van Star Wars staat in het collectief geheugen ingeprent, en is samen met de films uitgegroeid tot een van die cult-soundtracks. Net zoals de scores van de vorige vijf films stelt ook deze score niet teleur. Sterker nog, Revenge of the Sith is misschien wel de beste score van de saga.
Traditioneel gezien beginnen we met het alom geroemde en bekende Star Wars hoofdthema, de intro, en daarna volgt er een variant op het Grievous thema (lees verderop hier meer over), maar dan wat versterkt en actievoller. Dit stuk geld echter enkel als een overbrugging naar het stuk van De Slag om Coruscant (een etalagepop van special-effecten bureau ILM), dat word geïntroduceerd met het Force-thema, maar dan als militaire mars gepresenteerd is. Wat er volgt is een huzarenstuk dat bestaat uit splintertjes Star Wars thema's, allemaal in een ietwat patriottisch sausje gedipt, en bij elkaar gesmeden tot een geweldige intro. Anakin’s Dream symboliseert hoogstwaarschijnlijk de stilte zowel voor als na de storm. Een viool brengt ons een mooie variant van het nog altijd erg sterke Across the Stars (Anakin's en Padme's liefdesthema), waarna het in beklemmende muziek verandert. Across the Stars komt later terug, maar dan wat duisterder. De sfeer wordt later plechtiger: Yoda en Anakin overleggen Anakin’s droom: het Force thema klinkt zwakjes terug, vergezeld door een voorbode op de Imperial March.
Bijna iedere StarWars-score heeft zo zijn hoofdthema. In A New Hope was dit nog simpelweg het Force-thema, in The Empire Strikes Back hebben we The Imperial March, Return of the Jedi moet het hebben van maar liefst drie grote nieuwe thema’s (dat van de Ewok’s, Luke en Leia en The Emperor). The Phantom Menace had hiervoor de imposante koortrack Duel of Fates en Attack of the Clones bevatte het eerder vermeldde Across the Stars. Revenge of the Sith heeft Battle of the Heroes, dat wat wegheeft van Duel of Fates. Maar dit is nog donkerder, en triester, en verteld werkelijk een verhaal. Het heeft de meeste impact van alle koornummers van de Saga, en verhaald over de val van Anakin Skywalker, en het tragische duel met zijn vriend, en toch vijand: Obi-Wan Kenobi. Tussen de lava in vechten ze tegen elkaar: Jedi vs Sith, voormalige vrienden, Republiek vs Keizerrijk. Het begint zachtjes, met een blazer die het hoofdthema introduceert, waarna alles wat wilder word en rond 0:32 komt er een fantastisch koor erbij, wat het thema in volle glorie laat horen. Na enkele fantastische minuten, komt het force thema tevoorschijn, voor het eerst in de saga, met koor. Heel erg indrukwekkend. Anakin’s Betrayal is zonder twijfel de meest emotionele track van alle zes scores. De emotie die Williams in de combinatie Strijkers-koor legt is werkelijk adembenemend. Het is hartverscheurend, en laat zelfs zonder de dramatische beelden erbij te zien veel indruk achter.
General Grievous is een rommelige track. Het begint met slagwerk (Obi-Wan en de Boga sluipen naar de Separatistenbasis), waarbij ook het Force-thema is te horen, wat volgt is een hoop lawaai, wat nog het best te vergelijken is met het King Arthur van Hans Zimmer. Misgeschoten. Williams had hier een nummer als Return of the Jedi's The Pit of Carkoon van moeten maken. Ook in track 7, Grievous and the Droids faalt hij jammerlijk. Met Palpatine’s Teachings komt de score weer terug op het torenhoge niveau. Een mysterieus begin van zachte, maar dreigende mannenstemmen die lage tonen voortbrengen, tot ongeveer 1:40, waarna de dreiging doorgaat, maar er ook onthulling door wordt gedrukt. Darth Vader's march wordt zachtjes geïntroduceerd, en het force thema volgt, vastberaden, maar wordt geveld door een dubbel dreigend stuk waarin Anakin de opdracht krijg van de Jedi-raad om Palpatine in de gaten te houden (dit is eerder in de film). Het is een naargeestig nummer:duister en subtiel. Padme’s Ruminations is naar Star Wars maatstaven een erg vreemde track. Ik had nooit gedacht zo'n nummer te horen op een Star Wars Soundtrack. Een erg Gladiator-achtig nummer dankzij de solo van een vocaliste die Oosters aaandoet.. De muziek die te horen is tijdens de krachtmeting tussen Windu en Palpatine, kwam niet op deze uitgave terecht. Jammer, want het is een imponerend stuk actiemuziek. Wellicht een tip voor de hopelijk ooit nog uitgebracht te worden Complete Recordings?
Nog indrukwekkendere actiemuziek is te horen in Anakin vs Obi-Wan. Het duel waar Star-Wars fans al zolang op wachten kan beginnen: Anakin en Obi-Wan trekken hun lichtzwaarden op de lavaplaneet Mustafar. Na enkele chaotische drums, werken strijkers, blazers drums, alles samen. Het thema van Battle of the Heroes is agressief, en niet in koor, maar instrumentaal gespeeld. Werkelijk waar prachtig. Ook is er dan eindelijk de referentie met de oude films. Herinnert u zich de track The Clash of Lightsabers (disc 2 The Empire Strickes Back) nog? Dit thema wordt tweemaal herhaald als Yoda en Palpatine het tegen elkaar opnemen. Lucas skipt tussen de verhalen door, en Yoda en Palpatine's wrok tegen elkaar wordt goed duidelijk gemaakt rond 0:55. Anakin en Obi-Wan vechten heftig door op Mustafar, rond 02:32 begint de climax van het nummer, als het na een fel stuk koor, afzwakt, is er een mooie variant op het thema Duel of Fates, maar niet op de soundtrack! Helaas, als dit erop had gestaan, was het mogelijk nog beter geweest. Voor de rest, Prima!
Anakin's Dark Deeds heeft een zacht begin, een beetje zoals het nummer van The One Ring in The Fellowship of the Ring. Daarna volgt een agressief koornummer, waarin we in de film zien hoe Anakin de separatisten uitmoordt, en Palpatine zijn keizerrijk uitroept. Het is een mooi en verzorgd nummer, maar er had beter een koornummer van The Imperial March in gezeten, dit om de overgang naar het rijk te symboliseren. Maar dit is puur mijn mening. Nadat Anakin Nute Gungray vermoord heeft is er een thema voor Obi-Wan en Padme, die het over Anakin heben. Obi-Wan vertelt de waarheid over Anakin, en Padme kan dit moeilijk accepteren. Enter lord Vader begint met sterk spel van de blazers, waarna De Jedi overleggen over wat ze doen, in een mild en bedenkelijk stukje. De mars van de separatisten word geïntroduceerd,en uiteindelijk wordt daar het Darth-Vader thema geïntroduceerd in volle glorie, en in een prachtig stukje actiemuziek wordt de tempel heroverd door Obi-Wan en Yoda. Immolation Scene is een erg mooie en trieste track. Het motief uit Anakin’s Betrayal wordt teruggeroepen, maar nu zonder koor en veel zachter. Anakin springt richting Obi-Wan die diverse ledematen van zijn lichaam scheidt, waarna Anakin richting de lava rolt. Anakin schreeuwt naar Obi-Wan, maar Obi-Wan is ontroostbaar, en keert zich de rug toe aan Anakin, en vervolgens vertrekt hij. Een emotionele track. Het is tijdens Grievous speaks to Lord Sidious de enige keer op de schijf dat het thema van Grievous (wat ijzersterk is) volledig tot zijn recht komt. Korte noten worden afgewisseld met prachtige lange halen van blazers, en zelfs het koor wordt er even bij gehaald. Hierna stilte. Grievous buigt en spreekt over de oorlog met zijn meester. Een zachte toon, waarna we een emotionele vioolsolo het Across the Stars horen spelen: Anakin staat op het Balkon met grote verliefde ogen naar zijn vrouw te staren terwijl zij haar haar kamt. Een pareltje.
The Birth of The Twins and Padme’s Destiny begint zacht en zelfs lichtelijk speels. Padme’s lichamelijke en geestelijke situatie wordt door een medische droid uitgelegd, terwijl we zien hoe ze bewusteloos aan het bevallen is. Een wat dreigender stukje: Anakin ligt in het Rijksziekenhuis, en wordt (hardhandig) verzorgd door medical Droids. Weer een zacht stuk: De kids worden geboren. Dan horen we het bekende begrafenisthema, wat eerder werd gebruikt in Qui-Gon's Funeral voor the Phantom menace. Een extreem triest lied, door een mannenkoor langzaam en vreedzaam gezongen. We zien hoe op deze muziek Padme sterft, en Darth Vader uit zijn letterlijke as wederkeert. Palpatine deelt hem de dood van zijn vrouw mede, en het koor begint luider te zingen, aangezien Darth Vader de pan uit flipt. Een nummer dat een trieste indruk achterlaat. A New Hope and End Credits is dan weer een erg stijlvol nummer. Je hoort veel koperblazers, terwijl Princess Leia's Theme wordt gespeeld, en hierna gaan we over naar het Force-Thema, als Luke door Obi-Wan wordt afgegeven op de moisture-farm. Beru en Owen kijken samen met Luke naar de dubbele zonsondergang van Tatooine terwijl Obi-Wan vertrekt. Het force thema vloeit mooi over in het bekende end-credits. Dit gaat formidabel over in prinses Leia's theme, een thema wat me altijd heeft aangesproken. Het zit vol met Violen, en wordt opgevolgd door een reprise van Battle of the Heroes. The Throne Room doet hierna zijn intrede op een mooie manier, en zo gaat het Star wars thema nog een tijdje door, tot de formidabele laatste noten uit je boxen knallen.
Lucas heeft in mijn ogen (ik behoor tot de minderheid denk ik) een geweldige Prequel Trilogy geleverd, bijgestaan door 2 ijzersterke soundtracks, die staan als een huis. The Phantom Menace was nuchter en subtiel, maar miste de magie, Attack of the Clones werd agressiever, en geleid door het mooie Across the Stars. Revenge of the Sith, overbrugt de twee trilogies overtuigend, en is heerlijk duister van aard. Met mooie nieuwe thema's (Battle of the Heroes, Anakin's betrayal) en sterke thematische terugblikken naar Thema's (hoewel ik The Imperial March wel erg vaak miste), is dit een soundtrack die is omgeven door een leuk en dynamische cover, en zeker het kopen en luisteren waard is.
De soundtrack heeft een Bonus: Een DVD met de bekendste en mooiste Star Wars thema's, bijgestaan door videobeelden. Erg leuk voor de fan.